Nomadenland
Wanneer je aan Mongolië denkt, dan duikt het beeld op van de uitgestrekte Gobiwoestijn, met kamelen, schepen en geiten die knabbelen aan de struiken op een schraal begroeide bodem, vlakbij de tenten – de yurts – waarin de nomaden leven. Sommigen herinneren zich misschien de voor een Oscar genomineerde film "The Weeping Camel", waarin een herder op een traditioneel snaarinstrument speelt om een moederkameel ertoe te bewegen haar jong te accepteren. Hoewel het verhaal verzonnen is, schetst de prent een documentair beeld van een nomadenbestaan, dat gevangen zit tussen traditie en moderniteit. Bij anderen doet de naam van Genghis Kahn een belletje rinkelen, de stammenleider uit de 12de eeuw, die heerste over een groot Mongools rijk, en de omringende volkeren angst inboezemde.
Kleine kudde
Maar er zijn maar weinig mensen die weten, dat er naast de aanhangers van de traditionele oosterse godsdiensten zoal sjamanisme, lamaïsme en boeddhisme ook katholieken in het land wonen. Het is slechts een kleine kudde met 600 gelovigen, die zich genesteld heeft in het grensland met Rusland en China. Het gebied is viermaal groter dan Duitsland en met zijn in totaal 3 miljoen inwoners is het een van de minst bevolkte gebieden op aarde. De katholieken maken 0,02 % van de totale bevolking.
Onherbergzaam
Enkele jaren geleden sloegen Italiaanse Consolata Missionarissen hier hun tenten op om de bevolking te helpen, de zielenzorg voor de katholieken te verzorgen en om een nieuwe missie op te richten. Aanvankelijk verbleven de missionarissen in de hoofdstad Ulan Bator om de moeilijke Mongoolse taal aan te leren en zich aan te passen aan de levensgewoonten van het land. Vanaf 2006 zijn ze werkzaam in de provincie Uvurkhanga in Centraal-Mongolië. Ze vestigden zich in Arvaiheer, een stad op 430 km van de Mongoolse hoofdstad, die alleen te bereiken is via een smalle en slecht begaanbare weg. De andere steden zijn slechts bereikbaar langs ruwe, modderige en onverharde wegen. Pater Giorgio Marengo schrijft ons: "Je kunt hier uren rijden zonder één enkele ziel tegen te komen. De meesten in deze streek leven van de veeteelt en het hoeden van paarden, geiten en schapen. Ze wonen zeer verspreid in een fascinerend en wild landschap, met een klimaat van uitersten. In de zomer kan het hier erg droog en heet zijn, maar de winters zijn ongelofelijk koud met, in het bijzonder dit jaar, temperaturen onder de -40°C."
Auto als levensverzekering
In dergelijke klimatologische omstandigheden is een betrouwbaar voertuig onmisbaar, niet alleen voor het werk, maar om te kunnen overleven. Tot nu toe gebruiken de missionarissen, zowel priesters als zusters, een tweedehands voertuig. deze kan de slechte wegen niet meer aan en ook de koppeling laat het al een tijdje afweten. Pater Giorgio bevestigt: "Als we niet snel over een nieuw voertuig beschikken, dan wordt het onmogelijk om ons missiewerk in de landelijke gebieden te kunnen blijven doen. Het leven in deze geïsoleerde omstandigheden zonder betrouwbaar voertuig is erg gevaarlijk, in het bijzonder wanneer we geconfronteerd worden met een medische noodsituatie. Omdat een auto voor ons evangelisatiewerk zo belangrijk is, hopen we op een positief antwoord op onze vraag." Kerk in Nood kan niet anders dan deze moedige missionarissen bij te staan in hun moeilijke missie en beloofde € 20.000 om een krachtige en robuuste auto te kopen voor hun werk.
Projectcode: 125-06-19
Elke gift die wij ontvangen zal aan de beschreven of gelijksoortige projecten besteed worden om de pastorale activiteiten van Kerk in Nood mogelijk te maken.
