Michael Suleiman is een katholieke maronitische politicus die tussen 2008 en 2014 president van Libanon was, na een decennium als bevelhebber van de strijdkrachten van het land. Traditioneel behoort de president van Libanon tot de maronitische christelijke bevolking, de premier is een soennitische Moslim en het hoofd van de Nationale Vergadering is een sjiiet. Tijdens zijn ambtstermijn heeft president Suleiman hard gewerkt om eenheid te creëren tussen Christenen, soennieten en sjiieten, maar die taak was moeilijk, omdat Saoedi-Arabië de soennieten in Libanon steunt en Iran de sjiieten, vooral door de financiering van Hezbollah.
Libanon is van oudsher een symbool dat Christenen en Moslims in het Midden-Oosten in harmonie kunnen samenleven. Hoe dragen Libanese politici bij aan die boodschap?
We geven nu een slechte indruk van de boodschap van ons land omdat we niet verenigd zijn om zo het duidelijke beeld van Libanon te laten zien. Dit zou de missie moeten zijn van elke Libanese burger, ongeacht zijn religie. De inbreng van Christenen in het land is om te beginnen een islamitische eis, omdat Moslims er veel waarde aan hechten dat Christenen hun voornaamste partners zijn.
Waarom willen Moslims dat?
Dit is hoe het Libanese volk zich in de kern gedraagt en dit is de ware aard van ons volk. Politici verdelen echter altijd de burgers, en sektarische belangen verdelen de politieke partijen. Een voorbeeld hiervan zijn de partijen die Iran zozeer steunen dat sjiitische burgers zich vervreemd voelen van andere Libanese burgers. Persoonlijk ben ik echter optimistisch dat de Christenen spoedig hun echte rol in Libanon en het Midden-Oosten zullen vervullen.
Hebben christelijke politici de rol van de Christenen in Libanon beschermd en gekoesterd?
Christelijke politici konden geen recht doen aan de rol van de Christenen in Libanon omdat zij geen allianties konden sluiten met Hezbollah. In het algemeen konden de politieke leiders het niet eens worden over het idee van de opbouw van onze natie. Het lijkt erop dat Hezbollah geen overeenkomst wil sluiten met welke Libanese partij dan ook die Libanon een vrij en onafhankelijk land wil laten zijn. Vandaag is Libanon geen onafhankelijk of vrij land meer door de Iraanse inmenging in Libanese aangelegenheden door Hezbollah, die Iran steunt en zich verzet tegen de Arabische landen en de Verenigde Staten, en ook tegen Europa.
Wat moeten de Libanezen hier volgens u aan doen?
Het enige wat we nodig hebben, is de neutraliteit van Libanon. Libanon moet een neutrale staat zijn. Dan kunnen we ons weer richten op onze instellingen en de scheiding van godsdienst en staat. In Libanon sluiten politici die president of premier willen worden een alliantie met de machtigste partij in de regering en dat is Hezbollah.
De traditie schrijft voor dat de president van Libanon een Maroniet moet zijn. Geeft dit de Christenen meer macht?
Nee, want de president van Libanon heeft niet de macht om te regeren. De premier, die volgens hetzelfde inzicht een soennitische Moslim moet zijn, heeft meer macht dan de president. Ik heb voorgesteld om de belangrijkste functies onder de religies te laten rouleren.
Zou het afschaffen van de eis dat de president een Christen moet zijn, gevolgen hebben voor de aanwezigheid van Christenen in Libanon?
Helemaal niet. De religie van de president heeft geen invloed op Christenen. Het belangrijkste is dat Libanon niet betrokken raakt bij de problemen in de regio.
Het land verkeert nu in een crisis. Wat moet er gedaan worden om de situatie te verbeteren?
Er zijn verkiezingen in mei om de leden van de Nationale Vergadering te kiezen. Het is aan het Libanese volk om nieuwe vertegenwoordigers te kiezen met een goede reputatie, vrij van corruptie, en alleen loyaal aan Libanon.
Wat is uw visie voor de toekomst?
Niets is mogelijk als we niet dromen. Mensen moeten blijven dromen van het beste resultaat. Tijdens mijn presidentschap heb ik de Libanese droom niet kunnen verwezenlijken. Mijn grootste wapenfeit was de “Baabda-verklaring” (2012), waarin stond dat Libanon niet betrokken mocht raken bij de problemen en oorlogen in de regio.
