De campagne had tot doel om de deelnemers aan de WJD zich bewust te laten worden van de omstandigheden van díe jonge katholieken die níet naar Krakau konden gaan. De campagne had veel succes. In 23 verschillende talen verstuurden de deelnemers aan de WJD zo’n 3000 kaarten aan andere jongeren in 100 verschillende landen, in het bijzonder aan degenen die vervolgd worden of in oorlogsgebieden leven.
Lijdende Kerk
Gedurende de WJD gaven medewerkers van Kerk in Nood in hun ‘Vocation Centre’ informatie over de lijdende Kerk wereldwijd. Jongeren die de Kerk in Nood-stand bezochten werden uitgenodigd om hun solidariteit te tonen en eenheid in gebed, door een kaart te schrijven aan het land dat zij hadden uitgekozen. Kerk in Nood heeft het zo geregeld dat deze kaarten verspreid worden via haar projectpartners.
Syrië en Irak
Het grootste aantal berichten met de belofte om te bidden was geadresseerd aan Syrië en Irak. Melisa uit Panama (het land dat de volgende Wereldjongerendagen zal organiseren in 2019) heeft het volgende geschreven aan de mensen in Syrië: “Op dit moment is mijn hart vol van liefde, die ik je wil geven om je te zeggen dat God oneindig veel van jou houdt. En ík houd ook van jou. Wáár je ook bent, mijn hart, mijn kracht en mijn gebeden zijn mét jou. De Geest van onze Heer Jezus Christus is het Licht en de kracht die jou en mij verbindt. Ik hoop dat je de vrede zult mogen vinden welke Híj alleen kan geven. Ik zal altijd mét jou zijn. Melisa”
Polen
De boodschap van Veronika uit Polen is gericht aan Irak, uit welk land slechts een groep van 200 jongeren WJD kon bijwonen. Zij schrijft: “Ik ben jong, maar ik geloof dat ik veel voor de vrede in de wereld kan betekenen. Ik vind het jammer dat ik je niet in Krakau kan ontmoeten. Iedereen hier wil je leren kennen en ik ben er zeker van dat ook iedereen voor jou en voor jouw land bidt. Ik denk aan je. Jezus is mét je. Wees STERK!”
Zuid-Sudan
Veel kaarten waren bedoeld voor landen die te lijden hebben onder armoede, politieke instabiliteit of oorlog. Zoals Zuid-Soedan, waar een nieuwe burgeroorlog sinds 2013 honderdduizenden levens heeft gekost en ongeveer een miljoen mensen op de vlucht heeft gejaagd. Kerk in Nood had al aan het begin van de WJD laten weten dat geen van de 18 jongeren die verwacht werden uit Sudan en uit Zuid-Soedan een visum hadden gekregen en daarom niet konden deelnemen. De Duitse Melanie heeft geschreven aan de mensen in Zuid-Soedan: “Ik ben heel blij dat ik hier bij de Wereldjongerendagen mag zijn, maar vind het heel erg voor jou dat jij er níet bij kunt zijn. Ik zal bidden voor jou en voor je vrienden die niet de kans kregen om hier naartoe te komen. Ik zal ook bidden voor vrede in de wereld en in jouw land.”
Soedan
Maria, uit Spanje, schreef een bericht aan de jongeren van Soedan, in het noorden, waar de meeste Christenen gediscrimineerd worden: “Ik wil je laten weten dat ik het erg moedig van je vind dat je zóveel geloof hebt, dat je zelfs je leven ervoor wilt riskeren. Ik weet dat wij veel van jou kunnen leren en daarom bid ik ook voor je, zodat je toch een keer naar de WJD kunt gaan. En zodat je beseft dat je niet alleen bent. Heel veel liefs, Maria.”
India
Op de postkaarten van de deelnemers aan de WJD kunnen we ook heel ontroerende teksten lezen van jonge mensen die zelf afkomstig zijn uit landen waar de Kerk in nood is en die zij schreven aan hun lijdende broeders en zusters in andere landen: “Beste vriend, ik ben zó blij dat ik je mag schrijven. Ik wil je laten weten dat God’s Liefde en barmhartigheid bedoeld zijn voor ieder van ons. Ik bid heel speciaal voor jou. Je bent uniek en God houdt van je!” Dat schreef Salome, uit India, aan de mensen in Kenya.
Niger
En dit schreef Alejandra aan de mensen in Niger: “Lieve vrienden, ik wil je zeggen dat er Iemand is die heel veel van je houdt en altijd voor je zorgt. Zijn naam is Jezus. God zegene je… en je hebt ook een vriend in Bolivia die voor jou bidt – mij”. Er waren ook boodschappen van jongeren uit landen die gebukt gaan onder een economische crisis, aan andere landen die tot voor kort weliswaar niet in nood waren, maar waar de toestand door escalatie van het terrorisme intussen dramatisch is veranderd. Zo schreef Wilmen uit Venezuela, een land dat nog steeds te lijden heeft van de economische en politieke crisis aldaar: “Voor Frankrijk. Dat er geen terrorisme meer zal zijn gericht tegen priesters. Moge de Heer vanuit Zijn oneindige Liefde Zijn overvloedige genade over jullie uitstorten. En moge Hij de harten van de terroristen raken en haat veranderen in vrede.”
Vanatu
Sommige boodschappen bevatten speciale beloften van gebed. Bijvoorbeeld, Pater Andrew uit de VS schreef aan de mensen in Vanuatu, in de Stille Oceaan: “Ik neem jou mee in mijn gebeden en zal aan je denken bij mijn H. Mis van morgen. God zegene je.” Sommigen vroegen ook om gebed voor zichzelf, zoals de jonge seminarist uit Polen die zijn kaart schreef aan de jongeren van Israël: “Ik ben broeder Celestino. Ik ben een Franciscaan. Ik word opgeleid tot priester. Ik wil werken in het Heilig Land. Bidt alsjeblieft voor mij en voor mijn roeping. Ik bid voor jou en ik houd van je.”
Cuba
Er werden ook kaarten geschreven aan de jongeren uit de selfie-video’s van de Kekr in Nood ‘Let’s be One’-campagne. Deze video’s waren online te zien en ook op de grote schermen voorafgaand aan de bijeenkomsten met Paus Franciscus. Majeda uit Israël, Carlos uit Cuba, Alex uit Kenya, Martin uit Irak, Anette uit Papoea Nieuw Guinea en Michal uit Polen kregen een kaart van andere jonge pelgrims, waarin deze hen bedankten voor hun inspiratie, voor hun werk, voor hun kracht en hun vreugde, ondanks al hun moeilijkheden. Ook al waren zij niet in staat om de WJD bij te wonen, de jonge pelgrims voelden zich nauw met hen verbonden. Zo schrijft een pelgrim: “We hebben een vriend uit Cuba ontmoet. Hij heet Carlos. Voordat ik hem tegenkwam, was ik zó vermoeid en uitgeput en steeds maar aan het klagen over van alles en nog wat. Maar ik leerde van Carlos om blij te zijn! Het was een zegen van God.”
Let’s be One
Kerk in Nood zal de kaarten nu doorsturen, via de projectpartners die zij overal in de wereld heeft. Ook al zijn de WJD 2016 nu voorbij, Kerk in Nood heeft laten weten dat de ‘Let’s be One’-campagne door zal gaan, als een machtig mooie brug van geestelijke solidariteit en liefde tussen de jongeren in de wereld en als een teken van hoop en leven. Dominika uit Polen heeft de kern van de Kerk in Nood-campagne goed begrepen als zij aan de mensen in Egypte schrijft: “Ik wil met ieder van jullie die niet naar de WJD in Krakau kon komen de geest die er gedurende die dagen heerste, delen. Mag die geest je vergezellen en je helpen in je leven van alle dag. Ik stuur je iets van de sfeer die er was bij de ontmoeting met Paus Franciscus, die ons hoop voor betere tijden bracht.”
