De Kerk in Papoea Nieuw Guinea weet zich voor grote uitdagingen gesteld. De wortels van het christelijk geloof reiken er dikwijls slechts decennia diep. Buitenlandse missionarissen geraken op leeftijd terwijl de lokale Kerk worstelt met een gebrek aan roepingen tot het religieuze leven. Het zijn de leken die de Kerk moeten dragen. De van oorsprong Nederlandse pater Jozef Ensing leidt er pastoraal werkers op die in afgelegen dorpen de rondtrekkende priesters ondersteunen.
Pater Ensing, geboren in Steenwijkerwold, werkt al sinds 1970 in Papoea Nieuw Guinea: “Het was een romantisch verlangen naar het buitenland te gaan. Eerst was het nog primitief en opwindend. In het seminarie groeide dat naar een verlangen om de Kerk te dienen en me beschikbaar te maken om de Goede Boodschap te brengen.” Beproevingen waren er ook op zijn weg. “Ik heb diverse keren malaria gehad en heb de taal en lokale gewoonten moeten leren kennen om onze evangelisatie aan de cultuur aan te passen.” Diezelfde acculturatie is ook nodig in zijn werk voor het pastorale animatieteam. “We vragen parochies in het bisdom om geschikte kandidaten te sturen. Zij komen voor een programma dat enkele jaren duurt. Ze krijgen training en vorming. Als ze terug gaan, moeten ze samenwerken met de parochiepriester of zusters in pastoraal werk.”
Pastoraal werk door leken
Een van de pastoraal werkers die het programma in praktijk brengt, is Jacinta Kenneth. De geëngageerde vrouw is door haar parochie afgevaardigd en opgeleid door pater Ensing. In haar parochie in Milne Bay besteedt ze veel tijd aan gemeenschapsopbouw: “Ik geef instructies over de sacramenten, huwelijk en leid mensen op om diensten te verrichten als preken en catechese.” Pater Russel Andersen, een Deen van de congregatie van het Heilig Hart die al 50 jaar in het land werkt, is blij met haar ondersteuning: “Jacintha werkt bijna voltijd voor de parochie. Ze doet zoveel voor de gemeenschap en maakt zoveel offers.” Jacintha lacht het compliment weg: “Ik wil dat het geloof hier verspreidt wordt. Ik zie nu al verandering in het gedrag van de gemeenschap.”
Familieleven
Een aspect dat veel aandacht krijgt, is het familieleven. Pater Ensing: “Veel mensen leven samen voordat ze een huwelijk sluiten voor de Kerk. Vaak komen ze pas na een of twee kinderen voor een kerkelijk huwelijk. We willen niet teveel druk geven als ze er nog niet klaar voor zijn, maar willen natuurlijk wel deze verbintenis aanmoedigen. Dit idee van een ‘proefhuwelijk’ is een moeilijkheid. Daarom hebben we een workshop samengesteld voor alle leden van de gemeenschap, jong en oud, gehuwden en ongehuwden. De pastoraal werkers in de dorpen kunnen zo vragen beantwoorden over het huwelijk en een weg te vinden om het traditionele huwelijk op een christelijke manier te leven.”
Een van de pastoraal werkers die veel werkt aan familieleven is Fabian Onesi. Zijn huwelijk veranderde toen hij meer betrokken raakte bij de Kerk. “Ik sloeg mijn vrouw. Dat is de waarheid. Maar door mijn vorming door de Kerk leerde ik om moeilijkheden op een vreedzame manier op te lossen.” Inmiddels is hij alweer negen jaar hiv-coördinator in het bisdom Alotau. “Het is uitdagend werk. Ik heb ontdekt dat het niet alleen gaat om praten met mensen en voor hen zorgen. Het is ook het leven dat ik leid dat een impact op de mensen zou moeten hebben. We moeten barmhartig zijn, uitreiken naar wie in de steek zijn gelaten of zelfs gestigmatiseerd worden. Door de leer van de Kerk besef ik dat al deze zaken verbonden zijn. We hebben het over het leven dat God heeft geschapen. God helpt ons simpele mensen om uit te reiken naar mensen in moeilijkheden.”
Noden
De Kerk in Papoea Nieuw Guinea heeft volgens pater Ensing nog steeds hulp nodig. “We vragen niet veel, maar zijn nog steeds in een ontwikkelingsfase waarin we hulp nodig hebben van buitenaf om progressie te boeken in onze catechetische en pastorale programma’s. Voor onze geestelijken is het moeilijk om ons te verplaatsen om ons werk te doen. En dat geldt ook voor de apostolaten van onze leken. Maar ik zou graag ook vragen om te bidden voor ons en ons werk.”
Kerk in Nood steunt de Kerk in Papoea Nieuw Guinea bij restauraties, pastoraal werk en met misintenties, waardoor priesters en religieuzen in arme parochies het hoofd boven water kunnen houden en leken de Kerk kunnen blijven dragen. Helpt u mee?
