De strijd tegen drugs die momenteel wordt gevochten in de Filipijnen door president Duterte en zijn ‘moordcommando’s’ is daarmee volgens de New York Times in een nieuwe fase gekomen. De voorzitter van de bisschoppenconferentie, Aartsbisschop Socrates Villegas, stelt in een pastorale brief: "Wetshandhavers zijn in vertrouwen naar ons gekomen, hun geestelijke leiders, op zoek naar een toevluchtsoord, hulp en bescherming. Zij hebben hun verlangen uitgesproken om publiekelijk uit te komen voor hun deelname aan buitengerechtelijke moorden en willekeurige executies. Hun geweten speelt."
De enige weg
Er staat in deze zaak veel op het spel. Enkele waarnemingen. Allereerst heeft de overheid, door een duidelijk illegale koers te varen, de kerk uitgedaagd als het gaat om haar geloofwaardigheid. Als de Kerk hier niets van zou zeggen, zou ze echt niet kunnen beweren dat zij van dit of elk ander probleem getuige is van het Evangelie. De Kerk moet zich uitspreken of ze kan gezien worden als een mislukking. Men kan niet kijken naar een reeks buitengerechtelijke moorden en willekeurige executies (inclusief die van kinderen) en niets zeggen. De pastorale brief en interventie die het voorstelt zijn niet alleen het juiste voor de Kerk om te doen, het is het enige dat de Kerk kan doen.
Dienaar van het recht
Zoals de New York Times rapporteert, heeft de Kerk in de Filippijnen in haar geschiedenis vaker dysfunctionele regeringen aangepakt. Het feit dat de politie de dwaasheid van Duterte’s oorlog tegen drugs begint in te zien, is zeer belangrijk. Zij zijn degenen die de strategie in actie om moeten zetten. Agenten moeten zich bewust zijn een mogelijkheid terugslag. Niet alleen lopen ze het risico om doelwit van drugsbendes te worden, ook dreigen ze het vertrouwen van het publiek te verliezen. Hun geloofwaardigheid als dienaar van het recht is nu al ernstig in diskrediet. Vandaar het verlangen van sommigen om het huidige beleid te keren. Het is moeilijk voor te stellen hoe de president met zijn oorlog kan doorgaan als hij geen steun heeft van de politie. En als zijn veelbelovende drugstrijd mislukt, wat dan?
Beste manier?
Ten slotte moeten alle Katholieken reflecteren. We zijn tegen drugsgebruik, maar is Duterte’s manier de beste manier om de schade door drugs te minimaliseren? Moeten we, geconfronteerd met de schade die door drugs wordt veroorzaakt, ons keren tot het morele kwaad van buitengerechtelijke moorden? Of moeten we iets nieuws proberen? Er moet een betere manier zijn om met deze plaag om te gaan. We kunnen misschien leren van de succesvolle manier waarop we tabak en alcohol hebben bevochten, zonder gebruik te maken van een consumptieverbod of door illegale middelen aan te wenden. Ondertussen moeten de Filippijnse bisschoppen worden geprezen omdat ze opkomen voor de rechtsstaat en zich inzetten om de huidige anarchie in de Filippijnen te beëindigen.
Bron: Catholic Herald
