Wat is uw algemene indruk van het land?
De Filipijnen zijn een schitterend, zeer jong en dynamisch land. Volgens officiële cijfers wonen er meer dan 100 miljoen mensen. Meer dan een derde van de bevolking is jonger dan 15 jaar. Daarnaast wonen er nog 10 miljoen Filippino’s in het buitenland.
De Filippijnen zijn een christelijk, overwegend katholiek land, het enige in Azië. Tijdens onze reis werd ons echter ook altijd opnieuw gezegd: “We are baptized but not evangelized” (wij zijn gedoopt, maar niet geëvangeliseerd). Onderwijs en opleiding zijn dus dringend noodzakelijk en dat zal bijgevolg ook één van de centrale thema’s van ons projectwerk zijn.
De projectreis bracht ons van Manila naar Zamboanga op Mindanao in het zuiden en naar Tacloban en Palo op het eiland Leyte in het oosten van de Filippijnen. Leyte werd in 2013 grotendeels verwoest door de tyfoon Yolanda. Kerk in Nood heeft bij de heropbouw geholpen.
Een bijzonder controversieel thema op dit moment heeft te maken met de drugsproblematiek en het drugsbeleid dat door de regering op de Filippijnen wordt gevoerd. De Kerk is zeer bezorgd omdat de regering er zich vooral op toelegt drugshandelaars en -gebruikers buiten de wet te stellen en daarbij buitensporig geweld gebruikt.
Wat is de grootste zorg van de Kerk op de Filippijnen?
Zoals gezegd, staat de Kerk in voor zowel de religieuze als de schoolopleiding van de gelovigen. De mensen zijn zeer religieus, maar erg laag opgeleid. Een voorbeeld: in januari 2016 was ik in Gerona op Luzon aanwezig op een huwelijksfeest. Tot mijn grote verrassing traden daar 10 echtparen tegelijk in het huwelijk, die hun kinderen hadden meegebracht en dat waren er heel wat. Er werd mij verteld dat vele echtparen voor het huwelijk samenwonen, kinderen krijgen en pas later trouwen, ten dele omdat de financiële middelen ontbreken, maar ook omdat de kennis van het geloof tekortschiet. Klaarblijkelijk bereiden de priesters daarom heel vaak verscheidene echtparen tegelijk op hun huwelijk voor. Er wordt dan ook een gezamenlijk feest georganiseerd, ongetwijfeld ten dele om kosten te sparen.
Waar bent u op deze reis het meest van onder de indruk gekomen?
Zeer indrukwekkend is het werk van de Silsilah-dialoogbeweging op Mindanao, waar in de afgelopen vier decennia bij gevechten tussen de islamitische “Moro National Liberation Front” (MNFL) en het leger ongeveer 120.000 mensen om het leven gekomen zijn. Het initiatief dat werd opgezet door pater Sebastiano D’Ambra, een Italiaanse priester uit Sicilië en de Filippijnse Minda Sano, die zelf van Mindanao afkomstig is, wordt al geruime tijd door Kerk in Nood ondersteund. “Silsilah” is Arabisch voor “ketting, verbinding” en zet zich al 40 jaar lang in voor de bevordering van de dialoog tussen de verscheidene godsdiensten en bevolkingsgroepen, de opleiding van leerkrachten, sociale rechtvaardigheid, de opvang van vluchtelingen, de bouw van scholen, om alleen de voornaamste activiteitsdomeinen te vermelden.
Zowat 60 procent van de bevolking van Mindanao zijn christenen en 40 procent zijn moslims. Op het zuidelijk van Zamboanga gelegen eiland Basilan zijn ongeveer 70 procent van de inwoners moslim. Nog verder, in het zuidwesten, is ruim 90 procent van de bevolking moslim. Hier is de extremistische groepering “Abu Sayyaf” (vader van het zwaard) actief. De groepering voert aanslagen uit en ontvoert mensen om losgeld af te persen. In het verleden werden herhaaldelijk priesters, paters en gewone gelovigen vermoord. De Silsilah-beweging heeft zich door het geweld echter nooit laten intimideren. Dat is echt heel bewonderenswaardig!
Tijdens ons laatste verblijf heeft Minda Sano ons naar vluchtelingenkampen gebracht, die al bestaan sinds de bezetting van Zamboanga door groepen die deel uitmaken van de MNFL. De gevechten met het leger duurden destijds, in september 2013, drie weken. Dat was een zware klap voor Silsilah, maar niettemin zette de beweging haar werk voort. Die onverzettelijkheid is exemplarisch. Altijd weer moedigen haar medewerkers moslims en christenen aan om gesprekken met elkaar te voeren, bouwen ze het vertrouwen tussen de twee groepen op en nemen ze de zorg op zich voor de noodlijdende slachtoffers aan beide kanten.
Kunt u ons over een interessante ontmoeting tijdens de reis vertellen?
De Filippino’s zijn hartelijke en gastvrije mensen. Ze lachen graag, ze zijn vrolijk en ook lawaaierig. Een interessante gebeurtenis deed zich voor in Manila. Daar leerde ik een groep jongeren kennen. Acht jonge studenten van de universiteit van Manila. Ze waren christen. De vragen die hen bezighielden en de dingen die hen interesseerden, waren nagenoeg dezelfde als die van een groep jonge Filippino’s, allen eveneens rond de 20 jaar oud, die ik op de veerboot van Isabela op het eiland Basilan naar Zamboanga heb ontmoet. Die jonge mannen waren allemaal moslim. Klaarblijkelijk zijn de zorgen, de wensen en de hoop van de jongeren zeer vergelijkbaar. De religieuze verschillen zijn van minder belang. Dat is althans wat ik ervaren heb.
Wat is het volgende belangrijke project van Kerk in Nood op de Filippijnen?
Op het eiland Leyte zijn in 2013 door de tyfoon Haiyan naar schatting 10.000 mensen om het leven gekomen. De verwoestingen waren enorm. Ook talrijke kerken en het priesterseminarie van het aartsbisdom Palo, een gebouw met één verdieping, niet ver van de kust, werden totaal vernield. Kerk in Nood heeft het aartsbisdom al geholpen om tien kerken weer op te bouwen. Aartsbisschop John Forrosuelo heeft ons nu gevraagd om ook bij de heropbouw van het seminarie te helpen. De werken zijn al begonnen. De eerste seminaristen wonen zelfs al in het half afgewerkte complex. Er wordt een massief gebouw met verscheidene verdiepingen opgetrokken dat bestand zou moeten zijn tegen toekomstige natuurrampen.
De schade na orkaan Yolanda was enorm. Dankzij uw gulheid heeft Kerk in Nood ruim 1 miljoen euro aan giften kunnen besteden in het land. Samen met het aartsbisdom werken we verder aan de wederopbouw van het seminarie dat getroffen is. Helpt u mee?
