Berouwvol of aangemoedigd door honderd jaar ontkenning staat Turkije op een kritisch kruispunt van zijn verleden, heden en toekomst. De Armeense genocide en het grote nationale ontnemen van het land van de Armeniërs zal uiteindelijk bepalen welke plaats Turkije inneemt in de familie van naties. Erkenning en berouw, samen met het wegnemen van de verschrikkelijke gevolgen, is de juiste weg voorwaarts voor de Turkse regering.
Slechts een maand voor de herdenking van de Armeense genocide honderd jaar geleden op 24 april brengt de republiek Armenië, samen met landgenoten in de diaspora, de overblijfselen van de blijvende herinnering aan menselijk lijden en verdrijving onder de aandacht om dergelijke onmenselijkheid te veroordelen en in de toekomst te vermijden. Met een ongebroken houding tegenover deze ongekende misdaden, gaat de boodschap die zij op de internationale agenda plaatsen, ver uit boven de tragedie van een enkele natie, maar raakt de hele mensheid.
Tegen de achtergrond van het officiële ontkennen, misleiden en propaganda stunts, zoals de herdenking van de strijd bij Gallipoli juist op 24 april door de Turkse regering opgezet, onthult een georganiseerd vergeten de houding van Turkije. De hardnekkige ontkenning van de Armeense genocide door Turkije, vormt een nieuw soort agressie die veroordeeld dient te worden en die het voor fatsoenlijk Turkse mannen en vrouwen onmogelijk maakt in het reine te komen met hun eigen geschiedenis. Ondanks de overweldigende hoeveelheid bewijzen die duiden op een centraal aangestuurde en systematisch georkestreerde genocide tegen de Armeniërs, bestaande uit getuigenissen van overlevenden, gedocumenteerde feiten, officiële archieven en rapporten van diplomaten, is de ontkenning van de Armeense genocide door opeenvolgende regimes in Turkije doorgegaan van 2015 tot nu.
Bron: Aina
Foto: nufoto.nl
