Ter dood veroordeeld
Kyrke-Smith herinnerde zich dat de kardinaal hem vertelde twee keer nauwelijks aan de dood te zijn ontsnapt. "Hij had de dood onder de Nazi’s en de Sovjets in de ogen gezien, maar ontkwam beide keren. Hij zei dat God andere plannen met hem had." In april 1941 werd hij als jong kapelaan door de NKVD (de Sovjet geheime politie) gearresteerd en ter dood veroordeeld, waarna hij twee maanden in de dodencel doorbracht in een gevangenkamp in Brest, een stad in het huidige Belarus, aan de grens met Polen. Maar hij ontkwam aan executie en gevangenschap door de Duitse inval in de Sovjet Unie. Tot het einde van de Duitse bezetting werkte hij als pastoor in Przuana, bij Brest, waar hij bleef, zelfs nadat het door het Rode Leger was bezet.
Dwangarbeid
Maar in december 1944 werd hij opnieuw gearresteerd en in juli 1945 veroordeeld tot tien jaar dwangarbeid in de Maryinsk goelag. In een interview met Kerk in Nood zei kardinaal Swiatek: "Het was een doodvonnis. Wij werkten bij temperaturen van 40 graden onder nul, hakten hout en sliepen met wel 300 mensen tegelijk in een Semlanka "een gat in de grond met een geïmproviseerde overdekking "zonder licht en zonder iets. "Zij zeiden tegen ons dat een kogel aan ons verspild zou zijn omdat we hier toch dood zouden gaan en dat we, tot het zover was, konden blijven werken. Uitputting, honger en koude brachten voor velen de dood. ‘s-Morgens voor we aan het werk gingen, werden de doden in de sneeuw geworpen. ‘s-Nachts kwamen wolven de lijken opeten. Toen zij na drie jaar zagen dat ik nog steeds in leven was, stuurden ze me naar Vorkuta. Daar was het twaalf maanden per jaar winter." Na de dood van Stalin in 1954, werd hij in vrijheid gesteld en ging hij als pastoor in Pinsk werken. Gevraagd door Kyrke-Smith hoe zijn geloof overeind was gebleven na alles wat hij had doorgemaakt, antwoordde de kardinaal: "Als je gelooft in God en God is in je, kun je alles. Het is heel eenvoudig."
Aartsbisschop
In 1991, nadat Wit-rusland onafhankelijk van de Sovjet-Unie was geworden, werd pastoor Swiatek benoemd tot aartsbisschop van Misk-Mohilev en apostolisch administrator van Pinsk, waarna hij in 1994 door paus Johannes Paulus II werd verheven tot kardinaal. Kyrke-Smith herinnerde zich ook hoe kardinaal Swiatek sprak over "de Chernobyl van de ziel. Mensen vroegen hem of hij zich zorgen maakte om Chernobyl, waarop hij antwoordde dat hij zich meer zorgen maakte om het Chernobyl van de ziel "het postcommunistische geestelijke vacuüm in het land," zo zei de directeur van de Britse Kerk in Nood.
Wederopbouw
Na de politieke omwentelingen in 1991, gaf Kerk in Nood gehoor aan zijn verzoeken om hulp met een aantal uiteenlopende projecten waaronder de herbouw van het seminarie in Pinsk en de kathedraal in Minsk. Kyrke-Smith sprak over de sleutelrol die de kardinaal speelde bij de wederopbouw van de katholieke Kerk na de val van het communisme. Hij zei: "Hij was een vader voor zijn priesters en, als er in de katholieke Kerk van Belarus een geest van saamhorigheid leeft, dan is dat dank zij hem. Zijn pastorale gevoel en krachtig Geloof hield de kerk evenals zijn priesters in dat deel van de Sovjet Unie overeind toen Wit-Rusland weer herrees uit het communisme. Met de onafhankelijkheid van het land kwam nog geen einde aan de moeilijke situatie voor de Katholieke Kerk, maar door al deze beproevingen leidde hij haar met kracht en geloof.
