Soms moeten de zusters van "Jezus Woord en Slachtoffer" een reis afleggen van 14 uur! Te paard of op een muilezel bereiken zij de meest afgelegen Andesdorpen om er hulp en troost te brengen. De parochie St. Johannes de Doper bestaat uit 75 dorpen. Zij is pas in 2000 opgericht.
Er zijn heel veel problemen in dit gebied : er is grote armoede, er zijn veel te weinig scholen en er is een groot gebrek aan medische ondersteuning. Vooral de vrouwen kunnen hier vaak lezen noch schrijven. Er zijn er die werk gaan zoeken in de steden. Kinderarbeid is hier normaal. Er is geen stromend water, noch elektriciteit. Het alcoholisme is wijd verbreid en richt verwoestingen aan in de gezinnen. Hoewel de mensen religieus zijn, weten ze weinig af van het katholieke geloof. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat velen in hun ellende wel eens een medicijnman opzoeken als zij een probleem hebben. Het geloof is vermengd met bijgeloof. Niet zelden worden er heidense elementen met het geloof vermengd. Heel veel katholieken weten maar heel weinig van hun geloof, zelfs als ze zijn gedoopt. Daarom is het zo belangrijk dat de Kerk aanwezig is. Maar er zijn te weinig priesters en daarom zijn het religieuzen die belast zijn met de pastoraal en die de bevolking bijstaan in hun dagelijkse beslommeringen. Zij helpen de gezinnen, hebben groepen van kinderen, jongeren en volwassenen gevormd, zij bidden samen met de mensen en geven catechismusles. Maar omdat de zusters zich vaak niet voldoende naar alle dorpen kunnen begeven, spelen de catecheten een belangrijke rol. Zij leven met andere gelovigen samen en leren hun het geloof in de dagelijkse praktijk te beleven.
De catecheten moeten echter worden opgeleid om de gelovigen te kunnen helpen om zich de Blijde Boodschap van Jezus Christus werkelijk eigen te maken. De zusters hebben ook daarop iets gevonden. Drie keer per jaar wordt er voor catecheten een cursus van een week gegeven, maar omdat het een jonge, uiterst arme parochie is, zijn er geen passende lokalen voor de cursussen, om maar niet te spreken van onderdak waar de catecheten kunnen overnachten, want zij wonen ver weg en kunnen niet naar huis om te slapen. Zij moeten een reis maken van 14 uur om aan de cursussen te kunnen deelnemen. Daarom moet er een klein centrum worden gebouwd met kamers voor de lessen en voor het onderdak van de catecheten.
