Gedurende de laatste tien jaar zijn er in Rusland zeven miljoen kinderen aan allerlei ziekten gestorven – een onvoorstelbaar groot aantal losse gevallen. De ziekenhuizen zijn er echter niet op voorbereid om doodzieke kinderen en hun families te verzorgen. Als een kind de diagnose ongeneeslijk ziek krijgt wordt het uit het ziekenhuis ontslagen om naar huis terug te keren. De ouders staan dan niet alleen met hun verdriet en angst, maar ze worden ook geconfronteerd met talloze praktische en organisatorische problemen. Vele van hen wonen in een zogenaamde gemeenschappelijke woning, die meerdere gezinnen met elkaar delen. Het is bijna onmogelijk om daar dag en nacht een kind te verplegen, en vaak vallen de gezinnen dan ook uit elkaar onder de druk van de belasting. Daarbij komt ook nog dat verwanten en bekenden zich terugtrekken uit angst voor besmetting, maar ook uit hulpeloosheid en onzekerheid.
Ook de gezonde broers en zusjes, die zelf nog de zorgen van hun ouders nodig hebben, worden overbelast en lijden onder de situatie, omdat de ouders volledig in beslag worden genomen door de verpleging van het doodzieke broertje of zusje. Bovendien moeten deze kinderen dan ook nog eens het lijden van hun broer of zusje mee aanzien, en dat kan soms jaren duren.
In 2003 had een orthodoxe priester in Sint Petersburg, Vader Aleksandr Tkachenko, een idee: Hij had in de VS een speciale opleiding afgerond als ziekenhuispastor en zag in dat ook in Rusland zo spoedig mogelijk iets moest worden ondernomen op dit gebied. De jonge, daadkrachtige priester besloot om tezamen met medische specialisten en psychologen het eerste kinderhospice op te richten.
Het hospice draagt zorg voor meer dan 300 kinderen die terminaal ziek zijn, maar niet alleen op medisch gebied; zij en hun families worden op liefdevolle wijze in alles ondersteund. Het aanbod gaat van verschillende vormen van therapie, die de levenskwaliteit van de meeste aan kanker lijdende kinderen kunnen verbeteren, tot aan toegewijde zorgen om de kinderen elke denkbare vreugde te bereiden en hun een zo normaal mogelijk leven te bieden waar een kind recht op heeft. Sommige kinderen zijn als zij in het hospice aankomen al zo aan hun eenzaamheid, de pijn en hun isolement gewend, dat het moeilijk is om hen te motiveren om zich open te stellen voor vrolijke activiteiten. De kinderen worden door liefdevolle vrouwelijke sociaalpedagogen op fijngevoelige manier verzorgd. De artsen, psychologen, maatschappelijk werkers, priesters, vrijwilligers – allen werken hand in hand om het zware lot van de kinderen en hun families te verlichten.
Het hospice heeft paarden en andere dieren en steeds weer wordt met liefdevolle fantasie geprobeerd de kinderen te verrassen. Dit jaar gebeurde dat bijvoorbeeld door ze een kijkje achter de schermen te geven bij de productie van een tekenfilm. Er worden verschillende uitstapjes aangeboden, waarbij dan ook de broers en zusjes en de ouders van de zieke kinderen mee uit worden genomen, die zo ook de gelegenheid krijgen om te midden van de pijn en spanningen iets moois te beleven. Priester Aleksandr Tkachenko: "De verzorging van hun doodzieke kinderen brengt ouders soms op de rand van de uitputting. Zij hebben ook eens een adempauze nodig om niet in te storten". De medewerkers en de vrijwilligers zijn 24 uur in touw om de kleine patiëntjes en hun ouders te helpen. Zij zorgen echter niet alleen voor de kinderen, maar ze ondersteunen ook gezinnen die hun kinderen thuis verplegen en bieden hun medische, materiële, geestelijke en psychosociale steun.
Aleksandr Tkachenko vertelt: "Veel kinderen zijn zeer lang ziek, sommige liggen uiteindelijk in coma. Dan blijft er voor ons niets anders meer over dan met de ouders samen aan het sterfbed te bidden. Voor de ouders is het een grote troost, als wij tegen hen zeggen dat hun kinderen nu engelen zijn in de hemel en voor hen bidden." Hij weet uit ervaring dat doodzieke kinderen vaak innerlijk zeer rijp en volwassen zijn: "Ik spreek niet tot hen, zij vertellen mij over hun ervaring met God!", zo vertelt de priester. "En vooral vragen zij mij altijd weer om hun ouders te troosten – zij denken meer aan hun geliefden dan aan zichzelf."
Kerk in Nood heeft het werk van het kinderhospice vanaf het begin ondersteund, de laatste keer met 25.000 euro voor een auto, die dringend nodig was voor de hulp voor de thuisverpleging die in een cirkel van 50 km aan gezinnen wordt gegeven, voor de vreugde die de kleine patiënten wordt bereid met de uitstapjes en ook voor de noodzakelijke ritten naar artsen, fysiotherapeuten en psychologen. Priester Aleksandr dankt alle weldoeners van harte, in naam van de zieke kinderen en hun families.
Dit afgeronde project is een voorbeeld van het werk dat Kerk in Nood doet. Als U een soortgelijk project wilt steunen, gelieve de hier volgende code te vermelden: 427-20-29
