Onlangs stonden in Katholiek Nieuwsblad twee eenzijdige artikelen over de situatie in Israël. Er wordt voorbijgegaan aan de complexe situatie in het Heilig Land en aan het feit dat er ook christenen wonen die onze steun verdienen. Onderstaand opinie artikel, van Kerk in Nood, is onlangs aangeboden voor publicatie in het Katholiek Nieuwsblad, verschijnt in de vrijdag editie en is reeds online te lezen.
Voor een evenwichtig beeld is het nodig de verschillende kanten van conflicten te belichten en goede informatie te gebruiken. In dezelfde week dat een Israëlische gids tegen pastoor Schilder (KN 22) vertelde dat christenen niet op de Tempelberg mogen komen, liepen de mensen van de bedevaart van Kerk in Nood er veilig en vredig rond. Naast het vreselijke, aloude lijden van de joden moeten we ook het lijden van de Palestijnen zien. De waardigheid van alle mensen in het Heilig Land moet uitgangspunt zijn, vanuit het idee dat allen geschapen zijn naar Gods beeld en gelijkenis.
Simpel stellen dat de christenen in het Heilig Land het zoveel beter hebben dan in andere landen in het Midden-Oosten doet geen recht aan hun situatie, die heel anders is dan die van andere christenen in de regio. Hun situatie verschilt van land tot land.
Van de christenen in het Heilig Land is ca. 80 procent Palestijn. Ze hebben te maken met de problemen en het lijden van het Palestijnse volk. Palestijnse christenen zijn te vinden in Israël, Oost-Jeruzalem, de Westelijke Jordaanoever, de Golanhoogte en de Gazastrook. Iedere groep heeft andere rechten en wordt anders behandeld door de Israëlische overheid.
Het eerste probleem voor deze christenen is de inperking en scheiding van de Palestijnse gebieden, door ongelijke behandeling, de bouw van de nederzettingen en de muur op bezet gebied. Deze muur scheidt de Israëlische van de Palestijnse samenleving, maar ook Palestijnse burgers onderling, en Palestijnen van hun eigen landbouwgebied en hun werk in Israël. De bouw van de muur, die voortkomt uit het vreselijke geweld tegen Israëliërs, is hierdoor oorzaak van nieuwe frustraties, wanhoop en geweld geworden.
Een ander groot probleem is de negatieve houding en vijandigheid van steeds grotere groepen Israëliërs tegen christenen. Uit een onderzoek van een Joods-Israëlische organisatie blijkt dat 45 procent van de jongeren er zeer veel moeite mee heeft een christen met een kruis tegen te komen. Van de Israëliërs vindt 75 procent dat christenen geen kerken mogen bouwen. Dit geldt overigens ook voor christelijke scholen: zo wordt de stichting van Melkitische scholen systematisch tegengewerkt.
Ook hebben christenen te lijden onder de toenemende islamisering van de Palestijnse gebieden die de spanning tussen christenen en moslims vergroot, en onder de enorme corruptie in deze gebieden.
De gevolgen voor christenen in het Heilig Land zijn legio. We geven enkele voorbeelden. De muur en de talloze wegversperringen door het Israëlische leger hebben duidelijke en directe economische gevolgen voor de Palestijnen. De christenen in met name Bethlehem zijn economisch bijna volledig afhankelijk van het toerisme, wat sterk afgenomen is omdat het idee leeft dat de bezette gebieden zeer gevaarlijk zouden zijn. Dat dit niet waar is, ziet iedereen die tijdens zijn bedevaart in Bethlehem overnacht.
De Palestijnen in Israël en Oost-Jeruzalem zijn relatief vrij, terwijl de Palestijnen in de bezette gebieden zelden een vergunning krijgen om in Jeruzalem te werken. Ze worden ook ongelijk behandeld. Als een jonge christelijke Palestijnse uit Oost-Jeruzalem trouwt met een christelijke Palestijn uit Bethlehem, raakt zij haar Israëlische identiteitsbewijs kwijt en daarmee de toestemming om te wonen en te werken in Jeruzalem. Om dezelfde reden kunnen ze hun pasgeboren kind niet laten registreren.
De negatieve houding van veel Israëliërs tegen christenen uit zich in vele ‘kleine’ plagerijen zoals bespugen van priesters en religieuzen. De Israëlische maatschappij is enorm gesegregeerd: de meeste joodse Israëliërs hebben nagenoeg geen contact met Palestijnen in Israël en vice versa. Het meest dramatische effect is dat het aantal christenen in het Heilig Land sterk afneemt, van 53 procent in 1922 tot minder dan 2 procent in 2011.
Vrede is niet alleen afwezigheid van oorlog of gewelddadigheden. Echte vrede komt voort uit een samenleving waar mensen respect en liefde voor elkaar hebben en ondanks onderlinge verschillen naar elkaar luisteren en een dialoog met elkaar voeren. Wij kunnen hieraan bijdragen door voor hen te bidden en onze sympathie en vriendschap te geven aan alle mensen in het Heilig Land.
Joris van Voorst (directeur Kerk in Nood)
Peter van Hoof (PR en Communicatie Kerk in Nood)
