Het verheugt ons dat het geloof in Albanië een langzame opbloei beleeft. Katholieken vormen weliswaar nog een relatief kleine minderheid van de bevolking, maar de gelovigen zijn voornamelijk jonge mensen. In het algemeen is de gemiddelde leeftijd van de Albanese bevolking ongeveer 30 jaar. En ook de kerken zitten vol met jonge mensen.
Jezus is gekomen!
Nog maar enkele jaren geleden zag de situatie er na een geloofsvervolging van enkele tientallen jaren helemaal anders uit: toen de Slowaakse Franciscaanse Minderbroeder Jaroslav Car in 2000 naar Jaru in Zuid-Albanië kwam, hadden de meeste mensen nog nooit een priester gezien. De kinderen liepen de man, die een habijt droeg en een volle baard had, na en riepen: "Jezus is gekomen". Deze uitroep bevatte een diepe waarheid. Want Pater Jaroslav en zijn medebroeders brachten werkelijk Jezus naar Jaru. Zij moesten met hun pastorale werk helemaal vooraan beginnen, want er waren al verschillende generaties volledig zonder God opgevoed die niet eens wisten hoe zij een kruisteken moesten maken. Hun werk droeg vruchten af: Tegenwoordig telt de parochie enkele honderden gelovigen.
Schuilkerk
Jarenlang werd de H. Mis op een ongebruikelijke plaats opgedragen: de gelovigen bouwden een bunker om tot kapel. In Albanië zijn veel bunkers. De dictator Enver Hodscha, die tussen 1944 en 1985 in Albanië een stalinistisch schrikbewind voerde en elke godsdienstuitoefening gruwelijk vervolgde, liet er meer dan 750.000 bouwen, die tientallen jaren lang het landschap van het Zuid-Europese land hebben verminkt. Op elke vier inwoners moest een schuilkelder komen. De bedoeling was echter niet op de eerste plaats om zo de mensen te beschermen, maar om de almacht en alomtegenwoordigheid van de paranoïde dictator te demonstreren. Gedurende de politieke omwenteling werden veel van de bunkers gesloopt, enkele kregen echter een andere bestemming. Het lijkt erop dat de Voorzienigheid hier sterk heeft meegespeeld om juist hier een bunker in een Godshuis te laten ombouwen, want in Jaru was ten tijde van de Hodscha-dictatuur een militaire steunpunt, en in een dorp in de buurt, Shtylass, was een kamp voor politieke gevangenen. Het grote kruis dat de paters naast de ingang van de bunker opstelden, zodat het gebouw als uit de verte als kerk herkenbaar is, zou in de communistische tijd hun doodsvonnis betekend hebben.
Herkenbare kerk
Maar toch: op de lange duur heeft de parochiegemeenschap een echte kerk nodig, die voldoende plaats biedt aan de kerkbezoekers en ook een waardige plaats is voor het vieren van de H. Mis. De gelovigen in Jaru zijn er heel erg blij mee dat zij eindelijk een eigen kerk hebben. Met 80.000 euro konden wij dankzij de gulle gaven van onze weldoeners helpen bij de bouw van de kerk.
Projectcode: 432-01-19
Dit project is een voorbeeld van ons werk. Uw gift zal aan dit of een soortgelijk project ten goede komen en het pastorale werk van KIN mogelijk maken.
