Sinds de Amerikaanse inval in 2003 heeft Irak meer dan de helft van haar vroegere 800.000 christenen verloren. Meer dan 1.000 van hen werden gedood in bloedige aanslagen en honderdduizenden vluchtten naar het buitenland. Toch gaat het christelijk leven in Mesopotamië door. Pater Jens Petzold, een Duitser, stichtte hier vorig jaar zelfs een klooster. "Aartsbisschop Sako van Kirkuk, de huidige patriarch van de Chaldeeuwse-katholieke kerk, heeft ons in 2011 uitgenodigd om naar Suleymaniye te komen. We aanvaardde dat graag. ‘sinds februari 2012 is de pater van de Syrisch-katholieke "Al Khalil" gemeenschap een klooster in de Koerdische metropool in Noordoost-Irak aan het bouwen. Een oude pastorie wordt voor dit doel omgebouwd. Veel christenen uit Bagdad en het zuiden van Irak zijn vanwege de terreur aanslagen in Bagdad gevlucht naar de autonome Koerdische regio. De veiligheidssituatie is hier stabiel. Steeds meer christenen komen zelfs naar het noorden vanuit Bagdad. "Ze komen niet alleen om veiligheidsredenen. In veel gevallen zijn ze gewoon niet meer in staat om de huurprijzen in de hoofdstad te veroorloven, omdat de speculatie deze heeft laten exploderen," legt pater Jens uit. ‘sinds enige tijd is een groot aantal buitenlandse christenen ook als gastarbeider naar Suleymaniye gekomen. Het aantal bedraagt op dit moment ongeveer 400. Ze werken hier als huispersoneel, bij oliemaatschappijen of op de grote bouwplaatsen. Ze komen, onder andere, uit Eritrea, de Filippijnen, Bangladesh of Groot-Brittannië. Ik let op hen namens de kerkgemeenschap." In de snel groeiende metropool van Suleymaniye, met een miljoen inwoners, is de kleine christelijke gemeenschap natuurlijk nauwelijks waarneembaar, ondanks het feit dat het wordt versterkt. Het heeft bijna 1500 leden.
"Het is waar. We zijn gering in aantal. Maar in de directe omgeving van onze kerk zijn we bekend. Wij christenen genieten hier in deze wijk van een uitstekende relatie met onze buren. "Zo vertelde pater Jens hoe een christelijke weduwe door de moslimvrouwen in de buurt werd gesteund. En hoe, wanneer een oude christelijke vrouw stierf, haar begrafenis werd bijgewoond door veel van haar islamitische buren. Hijzelf ervoer keer op keer de interesse van de moslims ‘in het christelijk geloof en de manier van leven. "Een klassieke situatie is wanneer taxichauffeurs die mij zien in mijn monnikenhabijt willen weten waarom wij, als leden van religieuze orden nooit trouwen. Ze hebben hiervan gehoord, maar ze vinden het moeilijk om het celibaat te begrijpen. Vervolgens heb ik proberen uit te leggen dat de islam ook periodes van onthouding kent, zoals tijdens de ramadan. In Irak zijn er ook soefi gemeenschappen die een celibatair leven leiden."
De religieuze roeping was geenszins iets waarmee pater Jens werd geboren. Hij had een lange spirituele weg afgelegd. "Ik kom uit een oude socialistische Berlijnse familie die niets met religie te maken wilde hebben. En dus was ik niet gedoopt. Mijn overgrootouders waren de eerste om de kerk te verlaten. Maar mijn honger naar zingeving was er al. Ik heb dit niet alleen gezocht in de christelijke mystiek. Op een gegeven moment leidde mijn weg me naar het Syrische woestijnklooster van Mar Musa. Hier had ik intense ervaringen met Christus in religieuze oefeningen. Het is hier dat ik het in 1996 geregeld had om te worden gedoopt. Even later ben ik zelfs ingetreden in het klooster. In het Heilig Jaar 2000 deed ik mijn eeuwige geloften in Mar Musa. " De "Al Khalil" gemeenschap, die er is ontstaan, bevat vandaag een totaal van 13 zusters en broeders. De Italiaanse jezuïet Paolo Dall’Oglio was de oprichter. De dialoog tussen de islam en het christendom vormt haar charisma. Pater Jens: "We roepen de aartsvader Abraham, de vriend van God, in het Arabisch "Al Khalil". Hij is heilig voor joden, christenen en moslims. We willen proberen om een echte dialoog aan te gaan met de lokale islam, ook hier in Irak. Uiteindelijk zijn we van plan om hier voor een lange tijd te zijn."
De hoop dat er Irakezen zijn die de roeping voelen om tot de gemeenschap toe te treden is tot op heden niet vervuld. Maar pater Jens is nog steeds vol vertrouwen. "Ongeacht of de jongeren bij ons toetreden of niet, is het belangrijk om hen geestelijke steun te geven en hun christelijke identiteit te versterken." Hij ziet een grote spiritueel verlangen in jonge Irakese christenen. "Voor de komende zomer ben ik van plan een kamp met ongeveer 30 jongeren tussen de 16 en 28 jaar oud te organiseren. Velen van hen zijn seminaristen. Anderen werken in hun parochies als catechisten. We willen voor een week samenleven, de Bijbel lezen en het verkennen van de prachtige natuurlijke omgeving van Suleymaniye." Er is aanzienlijk geholpen met de nieuwe auto die de gemeenschap twee maanden geleden kocht met de hulp van de katholieke pastorale liefdadigheidsorganisatie "Kerk in Nood". "Ik wil alle donateurs van harte bedanken. "Kerk in Nood" helpt nu al door het opleiden van één van de paters van onze gemeenschap in Rome. De auto is iets praktisch, maar onmisbaar. In Irak kun je nergens heen zonder auto. Met het openbaar vervoer reizen kost veel tijd." En pater Jens zegt dat hij er de voorkeur aangeeft om deze tijd te gebruiken voor de opbouw van het klooster en om zijn pastorale werk uit te voeren.
Bron: Kerk in Nood door Oliver Maksan
Bron foto: Kerk in Nood
