Pasen is het feest van de liefde, die over de haat en de dood zegeviert. Nochtans: liefde tot de vijand uitoefenen, is moeilijk. Aan diegene liefde te geven, die schuldig zijn, dat geliefde mensen uitgeroeid worden of dat men zelf het dak boven het hoofd verloren heeft, schijnt naar menselijke maatstaven nagenoeg ondenkbaar te zijn. Toch groeien steeds meer mensen boven zichzelf uit.
Door Eva-Maria Kolmann
Bijna zou de woedende mensenmenigte hem hebben gelyncht. Toen stenen op zijn auto neerkletterden en woedende mensen wapens op hem richtten, bad de missionaris Aurelio Gazzera de Rozenkrans. Met zijn inzet voor de terugtocht van Séléka-rebellen had de priester zich de woede van enkele moslims op de hals gehaald, want menigeen voelde zich nu weerloos tegen de wraakacties van de overige bevolking overgeleverd. Maar toen hij nu door de menigte aangevallen werd, stelden twee moslims zich voor hem op en redden hem zijn leven. Eén van hen was een rebel, die als een van de meest meedogenloze mannen berucht stond. Hij had zich in het verleden erover beklaagd, dat Pater Aurelio de misdaden van de Séléka openlijk aan de kaak stelde. Hij had gedreigd, hemzelf te doden. Nu behoedde hij de missionaris voor de dood.
Angst
De 52-jarige Italiaanse Karmelietenpater nam het Evangelie letterlijk: "Doe goed aan diegenen, die jullie haten!" Onmiddellijk na dit voorval ging hij meerdere keren per dag met een vrijwilliger van de parochie op weg, om die moslims, die zich allemaal zo snel mogelijk verschanst hadden, om zich voor wraakacties in veiligheid te brengen, op eigen kosten met drinkwater, rijst en medicijnen te verzorgen, maar vooral, om hen troost te brengen, zoals de missionaris zegt. En hij voegt eraan toe: "Het waren dezelfden, die mij bedreigd hadden en het raam van mijn auto met stenen kapot gegooid hadden. Nu waren ze niet meer dan angstige kinderen, vrouwen en mannen, die in nood zaten."
Moslims
In de loop van de tijd lukte het Pater Aurelio uiteindelijk, ook de harten van de gelovigen van zijn parochie in beweging te brengen. Nadat de meeste moslims in februari 2014 met een konvooi geëvacueerd waren, waren er nog ongeveer zo’n 200 van hen in de stad Bozoum achtergebleven. De meeste van hen zijn vrouwen en kinderen. Ze hebben tot op de dag van vandaag hulp nodig. Eerst waagde de priester het erop slechts voorzichtig, de mensen te verzoeken, geld en levensmiddelen mee naar de kerk te nemen, om daarmee de moslims te helpen. Maar hij zei ook: "Ik heb er niet zo sterk op aangedrongen, omdat ik weet, dat de wonden nog vers zijn. Velen hebben een familielid verloren, anderen hebben familieleden, die gefolterd werden, enige werden beroofd, en ze moesten allemaal wekenlang ver van huis doorbrengen, en dat alles vanwege de Séléka en een paar moslims".
Straatarm
Maar ten slotte was Pater Aurelio overweldigt door hun ruimdenkendheid: "Normaal gezien geven de gelovigen voor de collecte voor de armen, die wij een keer per week ophalen, een paar levensmiddelen voor de wezen en een beetje geld tussen de 15 en 20 euro. Op elke zondag hebben mijn christenen mij geroerd: ze hebben zeer veel voedingsmiddelen meegebracht en hebben meer dan 70 euro verzameld!" Dat is veel geld in een straatarm land. En bewogen voegt hij eraan toe: "De gelovigen waren in staat, voor de vijanden van gisteren veel meer te doen, dan zij normalerwijze voor hun broeders of zusters, de armen uit de parochie, doen."
Pater Werenfried
Een groot voorbeeld voor Pater Aurelio is Pater Werenfried van Straaten, de als spekpater legendarisch geworden stichter van Kerk in Nood. Zijn boek "Waar God weent" had Pater Aurelio al als schooljongen gelezen. Intussen heeft hij ook zijn graf in Königstein in Taunus bezocht. Het boek van Pater Werenfried heeft de missionaris nu na vele jaren nog een keer gelezen. Hij zegt:
"Ik heb daarin vele interessante punten ontdekt, ook voor de situatie hier bij ons! Pater Werenfried is na de Tweede Wereldoorlog een buitengewoon werk begonnen: Hij verzocht de Nederlanders, de Duitsers te helpen! Na de oorlog was Duitsland in elk opzicht vernietigd. En de vooroordelen tegenover de Duitsers waren bovenal sterk. Maar Pater Werenfried had de moed en de dapperheid, de mensen, die door de Duitsers alles verloren hadden, om hulp voor de Duitse vluchtelingen te vragen, die niks meer hadden!" Ver weg in de Centraal-Afrikaanse Republiek herhaalt zich deze geschiedenis ook in onze dagen.
Crisis
Pater Aurelio denkt in deze dagen na de ergste tijden van de oorlog veel over de vraag na: "Wat kan ik als priester en missionaris in deze situatie doen? Wat kan de kerk doen?" En hij komt met het resultaat:,, We kunnen zoveel doen, werkelijk zo veel! Het is nu meer dan ooit nodig, de harten en het geweten van de mensen weer op te bouwen. "Er is zoveel te doen: huizen worden vernietigd, honderdduizenden mensen zijn gevlucht, de armoede is onvoorstelbaar. Maar het belangrijkste werk bestaat daarin, "te troosten, te bemoedigen, daarbij te helpen, zich de fouten, het kwaad en de zonde bewust te worden". En hij voegt eraan toe: "Zo’n crisis is een waarschuwing, die ons ten diepste treft en ons ertoe aanspoort, ons steeds meer een voorbeeld aan Jezus, zijn Evangelie en zijn leven te nemen. Hij is het, die kracht en moed geeft. Hij opent wegen van het licht en de hoop. Pater Werenfried zou zeggen: hebt vertrouwen in de mensen! Want de mensen zijn beter, dan we denken. Maar niet alleen de mens, maar ook God is beter, dan we denken…"
Projecten
Kerk in Nood ondersteund in de Centraal-Afrikaanse Republiek de vorming van toekomstige priesters en kloosterlingen, die de vredestichters van de toekomst zijn. Bovendien helpt Kerk in Nood bij de wederopbouw en ondersteunt het werk van de kerk in een land, dat een van de armste landen ter wereld is.
