"Bosnië? Was daar het een of ander?" Veel mensen zijn verrast als ze horen dat Paus Franciscus zaterdag een flitsbezoek aflegt aan de Bosnische hoofdstad Sarajevo. Het is twintig jaar geleden dat de burgeroorlog 243.000 mensen het leven kostte en dat meer dan 2 miljoen mensen hun thuisland verlieten. Twee decennia zijn niet genoeg om die diepe wonden te helen, maar wel om de mensen het gevoel te geven dat ze vergeten zijn. Toen Paus Franciscus zijn reis aankondigde, zei hij: "Ik vraag allen om uw gebed, opdat mijn bezoek daar tot een bemoediging voor de Katholieken, tot zuurdesem van het goede en tot een bijdrage voor meer broederlijkheid en vrede wordt. En ook voor interreligieuze dialoog, voor vriendschap."
Deze bemoediging kunnen de Katholieke inwoners van het land dringend gebruiken. De bisschoppen, vooral kardinaal Vinko Puljic uit Sarajevo en Bisschop Franjo Komarica van Banja Luka, verheffen steeds weer hun stemmen. Want de Katholieken in het land, die tot de Kroatische bevolkingsminderheid behoren, hebben geen lobby. Noch in de regering van het merendeel moslim land, noch in de internationale politiek. Zo beklaagt Komarica zich nog steeds dat de Katholieken nauwelijks iets terugzien van de hulpgoederen van de EU voor teruggekeerde oorlogsvluchtelingen. Ook op de arbeidsmarkt worden mensen met een Kroatische naam vaak benadeeld. Zelfs de katholieken die tijdens de oorlog bleven, zien geen andere mogelijkheid dan in het buitenland hun geluk te beproeven. Volgens de Kerk leven daarom nog maar zo"n 440.000 katholieken in het land, waar er voor de oorlog in Bosnië-Herzegovina nog 835.000 waren.
En toch, de Kerk in Bosnië-Herzegovina leeft en bestaat ook uit veel jonge mensen. Dat dankt ze in het bijzonder aan het intensieve jeugdwerk in het aartsbisdom Sarajevo. Vandaar de bouw van het jeugdcentrum Johannes Paulus II, waarvan de bouw door Kerk in Nood met een half miljoen euro ondersteund is. "Hier ontmoet Europa elkaar!", vertelt pater Simo Marsic. De pastoraalwerker in het aartsbisdom Sarajevo en Rector van het centrum verheugt zich. "Het centrum zal een open venster zijn voor andere confessies en religies, voor andere denk- en levenswijzen. Zo kan een tolerant en vredelievend samenzijn geoefend en geleefd worden." Concreet worden pastorale ontmoetingen, scholing en vrijetijdsbesteding geherbergd, waaraan groepen of enkelingen uit het hele land kunnen deelnemen. Het centrum zal over overnachtingsmogelijkheden beschikken, opdat ook meerdaagse evenementen plaats kunnen vinden. Het motto luidt: "Ontmoeting "Verzoening "Gezamenlijk vrede en een toekomst gestalte geven."
Pater Simo Marsic is bijzonder blij dat paus Fransiscus het centrum als plaats van zijn ontmoeting met de Bosnische jeugd heeft uitgekozen. Vooral de jongeren zelf zijn enthousiast. Mandalena, een jong meisje, ziet in het pausbezoek een boodschap van de Bosnische jeugd aan de mensen in haar thuisland. Ze zegt: "Laat ons aan de wereld zien, laat ons aan Bosnië-Herzegovina zien, hoe sterk we zijn! Laat ons de voetstappen van vrede volgen, met een glimlach op ons gezicht en met liefde in onze harten. Laat ons naar deze man gaan, die in ons gelooft. Laat ons kracht scheppen uit deze historische gebeurtenis: kracht voor de toekomst, voor nieuwe uitdagingen en de strijd tegen de hopeloosheid, om in dit land een lichtende toekomst te hebben. Laat ons kracht scheppen, Christus te verkondigen, de Kerk lief te hebben en andere mensen te waarderen."
Valentina, een jonge groepsleidster, zegt over het bezoek van de paus: "Deze gebeurtenis zal in de maand juni van dit jaar, dit decennium onze harten, gedachten en gevoelens vormen. Het is een gelegenheid voor ons allemaal, onze bijdrage in deze gemeenschap en in deze Kerk tot stand te brengen. "Het is een kans voor ons om te horen wat deze vriendelijke en bescheiden man, de Petrus van onze tijd, te zeggen heeft." De jonge Antonio heeft eveneens grote verwachtingen van het pausbezoek aan Sarajevo. Hij gelooft dat het bezoek de hoop zal terugbrengen: "De hoop verliest langzaam terrein als een van de fundamenten van de menselijke maatschappij in ons land. Meer en meer jonge mensen verlaten het land om elders hun geluk te vinden. Ze laten familie en vrienden achter omdat ze geloven dat alles beter wordt. De paus zegt dat we niet bang moeten zijn en dat we niet moeten toelaten dat onze hoop gestolen wordt. Ons leven hier, met alle kruizen, pijn en moeilijkheden, maar ook met geluk, is het waard. Samen kunnen we mooie dingen klaarspelen. Met het pausbezoek hebben we ook gelegenheid om aan de wereld en onszelf te tonen dat er in Bosnië geweldige mensen leven, mensen die geloven."
Pater Marsic verwacht eveneens veel van het pausbezoek: "Ik geloof dat het een grote bemoediging is en ik hoop dat de jeugd zich nog sterker in Kerk en maatschappij inzetten. Ze zullen de talenten, die God hun geschonken heeft, ontwikkelen en daarmee de toekomst gestalte geven. De jongeren die zich in het Paus Johannes Paulus II-centrum engageren, zijn vaak ook in hun thuisparochies zeer actief. Ze laten zien dat het mogelijk is in dit land vreedzaam samen te leven, werk te vinden, een gezin te stichten en een leven op te bouwen." En er ligt nog iets op zijn hart: het gezamenlijk met de verschillende bevolkingsgroepen en religies, bruggen voor een vreedzame toekomst te bouwen. "De oudere generatie vindt het vaak moeilijk uit de eigen schaduw te komen. Maar met de gezamenlijke activiteiten legt de jeugd ook tegenover deze oudere generatie getuigenis af dat ze de moed hebben en in een beter heden en een betere toekomst te geloven."
