Pater Anastasio Roggero is een levende legende. De 76-jarige missieprocurator van de Ligurische provincie van de Ongeschoeide Karmelieten is strikt genomen geen missionaris, omdat hij niet constant in Afrika werkzaam is. Maar zijn hart ligt toch in de Centraal-Afrikaanse Republiek, en daar kent hij ook bijna iedereen.
Pionier
Hij is een van de pioniers van de veertig jaar geleden gestichte missiepost van de Karmelieten van de Centraal-Afrikaanse Republiek, en hij is ook de stichter van het Karmelietenklooster van Bangui. Hij had er al heel lang van gedroomd, maar de droom kwam pas uit in 2006, toen er behalve de vier al bestaande missieposten van de Karmelieten in het land, ook een klooster in de hoofdstad werd gesticht.
Pater Ciao
Midden op het terrein dat in de buurt van het vliegveld ligt, is een heuvel. Op de helling staat in 12 meter hoge letters op de rots het woord "Karmel" geschreven. Vanuit het vliegtuig kun je het lezen. Als Pater Anastasio zijn medebroeders komt bezoeken, roepen talloze kinderen "Ciao", het enige Italiaanse woord dat zij kennen. Voor hen is hij gewoon "Pater Ciao". Ook de volwassenen juichen als hij komt. Maar ook hijzelf is blij "zijn" klooster in zo’n bloeiende staat te zien. Want ondertussen zijn er ook inheemse roepingen, en zo leven er ondertussen 12 kloosterlingen die al hun eeuwige gelofte hebben afgelegd. Andere jonge mannen die zich bij het klooster hebben aangesloten, bevinden zich nog in de opleidingsfase.
Overhoop
Het karmelietenklooster van Bangui werd niet gespaard tijdens de oorlog. Sinds december 2012 is op het terrein een vluchtelingenkamp ingericht. "Stel je voor: ongeveer 10.000 mensen, die maandenlang als het ware in je tuin zitten te picknicken: onvermijdelijk zorgt dat voor tonnen afval, en van het gras is helemaal niets meer over", zegt Pater Federico Trinchero, die destijds Prior was toen de vluchtelingen met duizenden tegelijk aankwamen. Ook al worden er ondertussen kinderen geboren in de kapel en in de kapittelzaal, en werd het dagelijks leven in allerlei opzichten overhoop gehaald, het kloosterleven gaat gewoon verder.
Toch roepingen
Ondanks de oorlog waren er toch roepingen. Zo werd er op Pasen 2014 een groep van 10 jonge aspiranten in het klooster opgenomen. Wat voor de gemeenschap eigenlijk een vreugde is en een zegen van God, is tegelijkertijd ook een grote uitdaging. Want waar moeten de kloosterlingen de jonge mannen onderbrengen in dat door vluchtelingen overspoelde klooster? Maar zij vinden voor alles een oplossing: ze richten de refter gewoon in als slaapzaal. Maar de nieuwe aanwas van de orde moet ook onderricht krijgen. "Wij laten ons niet ontmoedigen", schrijft Pater Federico. "Wij zijn heel blij dat wij hier zijn en de Kerk en de bevolking van dit land kunnen dienen. En wij willen vooral niet dat de treurige gebeurtenissen die het land nog altijd op zijn grondvesten doen schudden, het onze jonge broeders onmogelijk maken om hun theologische en filosofische opleiding zo rustig en waardig mogelijk voort te zetten." De jonge kloosterlingen die nu de opleiding volgen, zullen degenen zijn die in de toekomst hun volk zullen helpen om in vrede te leven.
Steun
Pater Federico heeft om steun gevraagd voor de opleiding van de jonge kloosterlingen, zodat de bibliotheek van het klooster kan worden aangevuld. Kerk in Nood helpt met 6.500 euro.
Projectcode: 142-06-79
Dit project is een voorbeeld van ons werk. Uw gift zal aan dit of een soortgelijk project ten goede komen en het pastorale werk van KIN mogelijk maken.
Foto: Kerk in Nood/ Fr. Anastasio Roggero OCD
